“Volgens mij voel ik een hoofd hoor!”
Op 17 Juni kwam Karima bij mij op het spreekuur, een spreekuur dat ik besloot voor het eerst wat meer zelfstandig te gaan werken. Nadat ik gevraagd had hoe het ging deed ik de controles, ik vond haar bloeddruk aan de hoge kant. Mijn stagebegeleider Amy constateerde na overmeten hetzelfde. Eigenlijk wilde Karima liever niet ingeleid of gestript worden maar vanwege haar bloeddruk hebben we haar dit toch nog eens voorgelegd. Met elkaar zijn we tot het besluit gekomen dat het misschien toch beter is om niet veel langer te wachten, wie weet wat die bloeddruk wel niet nog gaat doen. Ze was immers inmiddels ook al 40+5, een prachtige termijn voor een strippoging. Ik deed eerst een toucher en na mij ging de verloskundige een strippoging verrichten.
Ik deed mijn 2e toucher ever. Ik zei als eerste: “Volgens mij voel ik een hoofd hoor!”, Ik moest wel een beetje lachen van binnen en dacht bij mezelf; volgens mij weet jij helemaal niet eens hoe dat voelt Lisanne. Maar ik dacht aan de zijkanten van de baarmoedermond toch echt een hard rond koppie te voelen drukken. Verder voelde een vrij snel een centrale portio die al gedeeltelijk verstreken was en waar ik ook al wel iets in kon. Dat omschrijf ik nu heel mooi maar op dat moment voelde ik een zacht “tuitje” waar ook wel een soort gaatje in zat. Na mij toucheerde Amy, die gaf ook aan dat ik inderdaad heel prima het caput heb kunnen voelen want dit zat al heel diep en als de portio al (gedeeltelijk) verstreken is dat dit zeker ook mogelijk is om rondom te voelen. Zij toucheerde een half verstreken, soepele, centrale portio met 2 cm ontsluiting en staande vliezen. Dè perfecte omstandigheden om te strippen. Ze stripte een keer flink en de poging was zeer geslaagd. We gaven Karima belinstructie mee en gingen verder met onze dienst en het spreekuur. Wie weet belt ze wel…
Na een mega lange spreekuur dag waarin ik voor het eerst echt in mijn rol als “verloskundige” zat reed ik moe maar voldaan naar huis. Ik kwam thuis bij mijn gastgezin en begon enthousiast vertellen nadat ik uitgeraasd was vertelde Alisha dat ze vandaag slecht nieuws had ontvangen en dat ze eigenlijk helemaal niet zo lekker in haar vel zat. Oh, wat voelde ik me knullig dat ik dan mijn hele verhaal zo enthousiast vertelde, lekker aangevoeld dit Lisan! Ik besloot dat we maar even naar een ijssalon moesten gaan om het slechte nieuws met lekker eten en een hoop gezelligheid te verwerken. Ik gaf Alish een dikke knuffel en vertelde dat ze haar tas moest pakken en mee de auto in moest gaan.
Onderweg naar Valkenswaard werd ik gebeld door Fleur, mijn andere stagebegeleider. “Hi, ik werd net door een mevrouw gebeld dat ze weeën heeft”, Ik reed op een rotonde dus maakte een stuk of 6 rondjes voor het geval dat ik rechtsomkeert weer naar huis kon rijden om Alisha af te zetten. Gelukkig zei Fleur dat mevrouw nog niet heel lang bezig was en dat ze hadden afgesproken hadden dat ze over een uurtje weer even contact hebben. Mooi! Dan hebben Alisha en ik mooi even een uurtje de tijd om gezellig Valkenswaard in te gaan. Met luide muziek aan reden we meezingen verder. Eenmaal bij de ijssalon aangekomen bleek deze vervroegd dicht te zijn gegaan vanwege de voetbal, wat een onzin! Gelukkig bedachten we dat we nog een grote bak ijs in de vriezer hadden liggen dus dat we ook thuis het stomme nieuws wel konden verwerken met voedsel, soms is dat gewoon even nodig.
Het was een uurtje of half tien toen Alisha en ik in de tuin zaten en ik een appje van Fleur kreeg. Ze zei dat ik me wel kon gaan klaarmaken om in de auto te stappen. Het lijkt nu toch wel serieus te worden. Ik werk snel mijn laatste happen ijs naar binnen, pak mijn spullen, en stap in de auto om op de afgesproken tijd bij mevrouw te zijn.
Ik denk na; Naar België, we doen hier alleen de arbeid aan huis en sturen met een centimeter of 7 (afhankelijk van hoe het gaat) in naar het ziekenhuis. Wel een mooie kans om te coachen. Ik heb er zin in! Dit belooft een leerzame en leuke nacht te worden. Ik kom iets eerder aan dan Fleur, pak mijn tas uit de auto en dan komt ook Fleur aangereden. We waren nog geen 5 minuten binnen en toen kregen we al telefoon. Ik observeer mevrouw en time haar weeën.
Mevrouw moet de weeën wel echt weg zuchten maar krijgt het voor elkaar om veel tussendoor te “babbelen” zoals ze dat zo gezellig noemen in België. Als Fleur is uitgebeld vraagt ze of ik even naar de serre wil komen. Het was Karima die belde, Fleur heeft zojuist ook al met Amy gebeld. Amy en ik gaan naar Karima, Fleur blijft deze cliënte. Eerst nog even netjes afronden bij deze cliënte, ik doe nog een UZO; Haar buik voelt buiten weeën soepel aan, de rug ligt links en de cortonen zijn keurig 135 bpm, regulair. “Ga nu maar gauw” zegt Fleur tegen mij. Ik wens mevrouw succes en een fijne bevalling en ga vlug naar de auto. Ik trek nog even een stageshirt van school aan want ik heb een poliklinische partus voor de boeg. Het is dan prettig voor het zorgpersoneel om te zien dat de extra persoon, die bij de partus aanwezig is, een student is. Het is overigens niet verplicht vanuit school maar ik vind het zelf wel prettig en het geeft direct aan welke rol ik daar heb.
Het is 25 minuten rijden, ik zet mijn navigatie en een muziekje aan en rijd naar het MMC in Veldhoven. Daar aangekomen krijg ik een appje van Amy; Wij zijn net bij de hoofdingang loop maar gewoon door naar de verloskamers, route 105. Het is laat op de avond, 00:15 ongeveer. De hoofdingang zit dicht, ik druk op de intercom en zeg vrolijk; “Verloskundige in opleiding, ik kom voor een poliklinische partus”….
Wordt vervolgd!
LiefsLisanne