LiefsMama ~ Het bevallingsverhaal van Femke (2/2)
Ongeveer 9 maanden na de geboorte van mijn 1ste dochter begon het te kriebelen. Wouden we een 2de kindje? De dag na mijn dochters 1ste verjaardag had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. We hebben ons kleine appartementje in de stad ingeruild voor een eengezinswoning in een dorp.
Door de ruimte van ons huis wou ik dit keer graag thuis in bad bevallen. Met 37 weken hadden we alles in huis en was het wachten op de bevalling. De dag dat ik 38+4 weken zwanger was rommelde het de hele dag wat in mijn buik. Ik had regelmatig harde buiken die wat gevoelig waren, maar niet echt zeer deden. Anderhalf week eerder had ik dit ook en toen was het na een paar uur weer over. Omdat het nog redelijk vroeg was in de zwangerschap dacht ik in de eerste instantie niet dat het begonnen was. Het voelde nu ook niet als een kramp die kwam, piekte en weer ging zoals bij mijn eerste bevalling. Het kwam nu ineens op en bleef dan zeurderig hangen en ging dan weer weg. Maar het piek gevoel miste ik.
In de avond raakten we iets meer overtuigd dat de bevalling binnenkort zou beginnen dus we besloten alles klaar te zetten voor een thuisbevalling.
Mijn vriend en ik hebben de woonkamer en keuken opgeruimd en schoongemaakt. De vloer stof gezogen en gedweild en het beval bad neergelegd voor het geval dat.
Hierna zijn we gaan slapen. Naja slapen… Rond 02.30 uur werd ik wakker en wist inmiddels wel met zekerheid te zeggen dat ik weeën had. Ze waren nog niet heel heftig op dit moment. Ik maakte mijn vriend wakker, zodat hij de laatste dingen kon klaarzetten. Hij pompte het bad op en vulde het tot de helft met water. Op deze manier hoefden we alleen maar heet water toe te voegen op het moment dat ik écht in bad wou en hoefden we niet lang te wachten tot het vol is. Op onze keukentafel hadden we een matras neergelegd en deze opgemaakt, zodat de optie er was om te liggen tijdens de bevalling en er na. Het aanrecht was leeg gemaakt en hier lag nu het aankleed kussen met het eerste pakje, handdoeken en er was ruimte voor de verloskundige om haar spullen kwijt te kunnen.
Rond 03.30 uur gingen we weer proberen te slapen.
Slapen lukte mij al gauw niet meer. De weeën werden steeds pijnlijker en ik moest me er al meer op concentreren. Om 06.00 uur in de ochtend waren we allemaal wakker. Mijn dochter van toen 20 maanden vond het helemaal niks om mij zo te zien en begon keihard te huilen bij elke wee die ik had. We hadden van tevoren voor elke dag iemand geregeld die eventueel kon oppassen mocht de bevalling beginnen, alleen op deze specifieke dag hadden we niemand als achterwacht. Om 07.30 uur hebben we het kinderdagverblijf gebeld om te vragen of ze daar misschien heen kon en dit kon gelukkig!! Heel fijn en lief waren ze voor ons. Mijn moeder was toen al bij ons en heeft mijn dochter opgehaald en naar de opvang gebracht.
Het moment dat mijn dochter weg was naar de opvang voelde het alsof ik eindelijk alles mocht loslaten. De weeën werden ineens veel intenser en volgden elkaar snel op. De verloskundige was inmiddels al gebeld en om 8.15 heeft ze mij getoucheerd en zat ik op 5 cm ontsluiting. Ze vertelde mij dat mijn vliezen mij in de weg zaten en we hebben besloten ze kunstmatig te laten breken. Mijn moeder was inmiddels weer terug van de opvang om mij te ondersteunen en om foto’s te maken van de bevalling. Om 08.34 uur waren mijn vliezen gebroken en ik ging dan eindelijk in bad. Ik moest even wennen aan het water maar al snel voelde het heerlijk in bad. Ik zat op mijn hurken leunend over de leuning mijn weeën op te vangen. Na 20 minuten kreeg ik persdrang en begon ik op eigen gevoel mee te persen. Het ging allemaal supersnel, want na 6 minuten persen kon ik mijn dochter zelf aanpakken uit het water.
Om precies 09.00 uur is zij geboren in bad! Ze woog 3690 gram en 48cm lang.
Wat een opluchting als het klaar is en de weeën weg zijn. Rond 9.15 uur vroeg de verloskundige om uit bad te komen om de placenta geboren te laten worden.
Uhmm.. Mag dat ook in bad vroeg ik? Ik zit nog zo lekker. De verloskundige moest even nadenken en gaf het volgende antwoord: “Oké! Ik heb het nog nooit gedaan, maar dat komt vast goed.”Ik vond dit zo fijn! Na ongeveer een kwartier is de placenta in bad geboren en even later heeft mijn vriend deze doorgeknipt.
Ik kon nog even badderen met mijn pasgeboren dochtertje.
Ik heb deze bevalling zo goed als zelf gedaan en kijk er met zoveel blijdschap en kracht op terug. Ik ben mijn verloskundige, vriend en moeder ontzettend dankbaar dat zij mij ook de rust en het vertrouwen gaven die ik nodig had om het zelf te kunnen doen.
Alles wat ik van tevoren stiekem hoopte is precies zo uitgekomen!
LiefsMama
Zag je tijdens je zwangerschap de zelfde verloskundige als bij je bevalling? Zo ja, vond je dit fijn? Zo nee, had je dit graag anders gezien? Of misschien maakte het je wel helemaal niks uit 😉
Ik zat nu bij een verloskundige praktijk met 3 verloskundigen. Ik vond het fijn om vaker hetzelfde gezicht te zien en dat je toch een beetje een band op kon bouwen. Bij mijn eerste was dit anders. Een eventuele volgende zwangerschap zou ik wel bij een caseload verloskundige willen.
Hoe heb je de verloskundige begeleiding/ondersteuning tijdens je bevalling ervaren? Was dit goed zo of had het ook nog anders gekund? Mijn verloskundige had veel vertrouwen in mij en heeft zich niet heel veel bemoeid met het proces. Ze heeft ook niet gekeken of ik volledige ontsluiting had, maar vertrouwde op dat ik zelf goed kon voelen wat er gebeurde.
Achteraf kijkende, vraag ik me wel eens af waarom ze mijn vliezen heeft doorgeprikt en of dit écht noodzakelijk was of dat het ‘voor het gemak’ was. Ze vertelde me op het moment dat het op spanning stond en mij in de weg stonden. Ik mis nu dat ze mij beter had geïnformeerd of dit de enige optie was of dat de vliezen ook konden blijven zitten. Ik wou geen interventies tenzij medisch noodzakelijk of dat ik er zelf om vroeg.
Had je een bevalplan gemaakt en is je bevalling ook zo verlopen? Heeft de verloskundige/zorgverlener gehandeld naar je plan? Ja ik wou graag in bad bevallen thuis als dit mogelijk was. Mijn vriend zou de baby aanpakken (uiteindelijk heb ik dit zelf gedaan want dat voelde op het moment goed) en mijn vriend zou de navelstreng doorknippen. Ook wou ik mijn moeder erbij hebben.
Een volgende keer wil ik duidelijker in mijn plan hebben dat ik geen interventies wil tenzij medisch noodzakelijk. Ik denk dat ik dat niet duidelijk genoeg had voor mezelf en de verloskundige.
Wat zou je aan een toekomstig verloskundige mee willen geven?
Ik blijf er bij wat ik in de vorige blog ook al omschreef: communiceer met en luister naar de vrouw. Ook is het heel waardevol als je soms niks doet en ‘op je handen gaat zitten’. Neem een brei of naaiwerkje mee of een goed boek en ga lekker zitten met een kop thee. In stilte en rust zitten en niet handelen als dit niet nodig is, is heel waardevol. Laat een vrouw in haar bubbel, observeer en vertrouw erop dat haar lichaam weet wat het moet doen.
Wat een prachtige tweede bevalling zeg! Precies zo als gehoopt, je kan niks plannen maar het is toch fijn als het loopt zoals je in je hoofd bedacht had. Wat een prachtig advies; gewoon aanwezig zijn en de vrouw laten doen waar ze goed in is. We noemen dit ook wel Watchful Attendance, heel bijzonder, google het maar eens 😉
Dankjewel Femke!
LiefsLisanne