Birthstory baby E. Door de ogen van een verloskundige in opleiding.
“Hoi Lisanne, Raihy van Susan heeft net gebeld, ze heeft ww om de 5 minuten die elke 50 seconden duren. Wil jij daar rond 08:00 langs gaan?”Dat is wat ik verloskundige Anouk hoor zeggen aan de telefoon rond een uur of zes in de morgen. Oh wat leuk denk ik bij mezelf! Ik mag zelfstandig gaan beoordelen bij een client. Dit is echt stage lopen in jaar 4, zo heerlijk!
Ik weet dat het wel even rijden is naar Susan dus ik ga uit bed, eet mijn ontbijt en maak eten voor de rest van de dag, de kans is groot dat ik vanavond niet thuis eet. Het lijkt heel warm te worden vandaag maar ik weet ook dat ik waarschijnlijk aan een bevalbad ga staan dus kies een praktische jumpsuit om aan te trekken en loop naar de auto. Onderweg naar de auto merk ik al dat dit eigenlijk te warm is, het is wat het is denk ik bij mezelf.
Als ik na een half uurtje aankom bij het huis van Raihy en Susan, druk ik op de bel. “Verloskundige in opleiding” zeg ik vrolijk en de deur van de portiekflat gaat open. Nadat ik een aantal trappen op ben gelopen zie ik Raihy in de deur opening staan. Hij vertelt me dat Susan in de slaapkamer is en ik loop verder. Susan heeft haar TENS apparaat op haar rug geplakt en begroet me opgewekt. Blij dat de bevalling begonnen lijkt te zijn. We kletsen wat over hoe de ww tot nu toe zijn en hoe ze deze kan opvangen. Het opvangen van de ww gaat nog rustig en goed. En Susan is nog heel helder tussen de ww door.
Ik vraag Susan of ze er behoefte aan heeft dat ik een inwendig onderzoek doe. We praten over of ze dan ook het aantal centimeter wil weten of dat alleen horen of er goede progressie is, voor haar voldoende is. Soms kan een aantal centimeters namelijk afleiden of tegenvallen terwijl de progressie hartstikke goed is. Een VT gaat nu eenmaal niet enkel om een aantal centimeters ontsluiting. De baarmoedermond geeft veel meer informatie dan dat. Susan geeft aan dit wel te willen weten. Ik voer de controles uit, eerst haar bloeddruk, dan het uitwendig onderzoek om te voelen hoe de kleine ligt en of deze mooi ligt ingedaald, ook luister ik naar het hartje. Dit klinkt prachtig, precies zoals we het graag horen. Tot slot voer ik een VT uit, 2-3 centimeter en al bijna helemaal verstreken. Hartstikke mooi dus!
Wat ik merk is dat in de eerste 10 minuten dat ik binnen ben er eigenlijk geen wee is te bekennen. Ik schrik hier niks van en bindt hier ook geen voorbarige conclusies aan vast. Dit is wel vaker zo in de latente fase. Dan zijn de ww nog erg beinvloedbaar en veranderd de frequentie of intensiteit bij binnenkomst van de verloskundige. Raihy en Susan merken dit ook op. Ik stel ze gerust. “Het is heel normaal hoor, wat er nu met gebeurd met de ww. Ik geloof echt wel dat je ww hebt en hier je best voor moet doen om deze weg te zuchten. We zien dit vaker in de eerste fase van de bevalling. Straks als je meer in de actieve fase komt dan laten die ww zich niet zomaar meer beïnvloeden.” Ik zie dat dit ze goed dit en beslis om samen met he een plannetje te maken over hoe nu verder.
Omdat de ww zich nog wat laten beïnvloeden en Susan nu nog heel comfortabel is thuis spreken we af dat we rond 11:00 weer contact hebben en dat ik, als dat gewenst is, dan even langskom. Dit lijkt hen ook fijn. Ook geef ik bel instructies, als de ww erger worden, de vliezen breken of Susan voelt de behoefte om even te sparren of te kletsen met een van ons dan moet ze ons eerder bellen. De laatste 20 minuutjes van mijn bezoek, na de onderzoeken en ons geklets komen de ww weer iets vaker. Dit zie ik graag, denk ik bij mezelf. Terwijl Susan samen met Raihy deze ww rustig opvangt vis ik mijn camera uit mijn tas. Deze had ik er morgens al ingestopt omdat we het hier op het spreekuur al over hadden gehad. Bij de laatste wee tijdens mijn bezoekje weet ik een paar mooie beelden te schieten, ik kijk op mijn camera en weet direct; dit wordt een mooi geboorte verhaal.
Wordt vervolgd.
LiefsLisanne