MAAR nu de brandende vraag, is dit wat jij later wilt worden?
Als ik om 04:08 ‘s morgens weer in de auto terug naar huis zit stuur ik Alisha een enthousiast spraakberichtje over hoe het was. Ik doe mega enthousiast want ik voel veel adrenaline maar of ik dat echt ben weet ik nog niet zo goed. Alisha appt me rond een uur of 08:00 terug…
Alisha: Lange bevalling?
Lisanne: Nee helemaal niet
Werd om 01:15 gebeld was daar om 01:40 en om 02:12 was het kindje er
Alisha: Wow dat is snel haha
Lisanne: Ze heef 6 min geperst
Alisha: Sow inderdaad flink snel
Lisanne: Haar vliezen waren om 23:55 gebroken
Alisha: Niet haar 1e kindje zeker?
Lisanne: Nee 3e
Alisha: Ah ja
Lisanne: En heb foto’s gemaakt! Op automatische stand haha
Kwam een dikke flits bij elke keer, Zo irritant…
Alisha: Goedzo!!
Lisanne: Maar anders, op niet automatische stand
had ik het er niet goed op kunnen krijgen.
Alisha: Ook een beetje terug kunnen kijken of ze gelukt waren?
Lisanne: Ja spiekte af en toe wel en ze waren wel scherp
Alleen lelijk licht
Alisha: Haha ja, snachts is moeilijk met licht
Lisanne: Met foto van de weegschaal was cijfer zelfs goed te lezen
Alisha: Ahhh dat is leuk!
Heb je ook nog wat over de schouder van de vk kunnen kijken?
Lisanne: Ik heb alle doeken aangegeven aan de verloskundige
want was nog geen kraamzorg.
Alisha: Ohh oké dus dan heb je denk ik goed alles kunnen meenaken wat de VLK deed.
Lisanne: Ja ik zat wat op de achtergrond en toen zei de VLK;
Kom maar naast me zitten op je knieën
En heb Anti-D gegeven na bevalling
Alisha: Goedzo!!!
Look at you learning stuff 💪🏻
Lisanne: Ja was mooie rustige gelegenheid
Het is heel speciaal maar t gekke is ook dat t was alsof t zo hoorde
Alisha: MAAR nu de brandende vraag, is dit wat jij later wilt worden? 😍
Lisanne: Haha, nou dat denk ik wel hoor.
Het was allemaal heel natuurlijk en fysiologisch,
Maar ik was niet per se helemaal in awe ofzo
Maar dat komt misschien ook gewoon door de spanning.
Alisha: Ik denk dat je bij Tjitske misschien wel wat meer in awe gaat zijn
Ook omdat je haar goed kent
En deze bevalling heb je natuurlijk maar een halfuurtje gezien en die vrouw perste maar 6 minuten
Dus dan heb je misschien ook wat minder tijd om het allemaal in je op te nemen
Lisanne: Dat klopt…
Alisha: Ik denk dat dat wel meer komt hoor.
Heb je met het persen er vlak naast gestaan?
Lisanne: Ja ik zat op m’n knieën bij de baarkruk
Alisha: Ik snap wat je bedoelt, je had ook graag dat “trillend” gevoel op de weg terug gehad
Lisanne: Ja, daar had ik wel op gehoopt.
Baal er dan een beetje van dat ik dit nu zo voel.
Alisha: Helemaal niet erg dat jij dat voelt!!
Jij gaat je draai daar wel in vinden
Nou zoals je leest en hoort spatte het enthousiasme er niet direct af. Ik voelde twijfel, onzekerheid en zeker geen magie. Dat was een enorme teleurstelling voor me want ik had zo op die geboorte magie, waar ik zoveel van had gehoord en gelezen, gehoopt! Ik vond het heel erg dat ik mezelf afvroeg of dit het dan was. Ik vond het heel erg dat ik niet direct volmondig ja kon zeggen op de vraag of dit is wat ik wilde doen in het leven. Ik voelde me er schuldig om, want het was immers zo bijzonder dat ik was toegelaten en 1000 anderen wilden mijn plekje ook wel. Zoals je misschien wel hoorde probeerde ik het hier en daar goed te praten, en mezelf te overtuigen dat het heus wel bijzonder was. Ik gaf mezelf niet de ruimte voor teleurstelling en moest het maar bijzonder vinden. Maar eigenlijk lukte dat op dat moment niet.
Nu een aantal jaar later kan ik zien dat dat oké was. Dat twijfel normaal is en het lang niet altijd magisch is. Soms is het gewoon leuk, en dat is dan ook genoeg. En af en toe is het ook even niet leuk en zelfs dat is oké. Want je werk, je roeping of je studie is nou eenmaal niet altijd leuk of magisch of wauw. En dat is soms even wat het is.
Als ik nu terugkijk naar de eerste bevalling waar ik bij mocht zijn dan was deze prachtig, veilig, warm en stond de cliënt centraal. Iets waar ik ontzettend blij van kan worden maar wat ik toen niet kon zien. Ik was zo gespannen, ik zat zo vol adrenaline en was alleen maar bezig met wat kon ik doen en wat is mijn plek was. Ik had gewoon geen rust om te genieten.
Maar inmiddels geniet ik vaker wel dan niet. Geniet ik van het proces, de liefde, de sfeer, de verwachting en een eerste ademteug. Man, wat ben ik van dit vak gaan houden! Ik wist dat ik ervan hield maar mijn liefde moest wel groeien, en dat kostte tijd en en dat ging en gaat niet zonder slag of stoot.
Dus lieve jij, als je soms even twijfelt over of je wel het juiste doet of over of je wel op de juiste plek zit, of dat nu verloskunde is of niet, weet dat dat oké is. Weet dat dat bij het leven hoort. Als je op de juiste plek zit dan zal je liefde groeien, zal jij in je plek groeien en zal dat wat je doet op je lijf geschreven worden. Geloof me het komt goed! Ik weet het zeker. Bij mij kwam het ook goed want bevalling twee gaf mij namelijk antwoord op die oh zo brandende vraag….
Wordt vervold
LiefsLisanne